Roseanne Barr
Roseanne é unha das mellores telecomedias de todos os tempos. Como retrato da vida dunha familía de clase traballadora é tan honesta coma calquera traxicomedia de Mike Leigh, só que en vez de proxectarse en cinemas de arte e ensaio, dominou o horario nobre da televisión estadounidense durante nove anos. Téndese a deixala fora do panteón das grandes telecomedias porque na última tempada perdeu o rumo por completo e estropeou o recordo que moita xente tiña do xou. O que comezara coma caustico comentario social, rematou coa familia gañando a lotería (e nun bizarro episodio) contando coa Jennifer Saunders e a Joanna Lumley facendo dos seus personaxes de Absolutely Fabulous. O episodio final tentou arreglar as cousas suxerindo que as últimas tempadas foran un longo soño, pero por entón xa era tarde de máis para salvar a arruinada reputación do programa.
Grande culpa disto probablemente tivoa a mesma Roseanne, que no canto de atopar o momento axeitado para rematar o xou, semella que ficou seducida polo seu éxito, e volveuse tola co poder. Famosa por despedir continuamente *s guionistas e por lle berrar á xente, segundo os rumores, chegou a ser paseada polo set nunha especie de trono mobil. Cando xa estás tan afastada do mundo da clase traballadora de onde ves, o realismo social -que é o corazón do teu xou- está condeado a desaparecer.
Roseanne foi antano unha verdadeira esposa 'white-trash' e nai de catro fillos, e a comezos dos 80 verqueu toda a experiencia da súa vida e a súa mirada ácida nun abrasador xou de comedia 'stand-up' que atacaba os homes, a maternidade e a triste realidade de vivir cun soldo mínimo. Cando pasou do 'stand-up comedy' á telecomedia creou un dos mellores e máis auténticos personaxes nunca vistos nas tv. A súa interpretación coma a intelixente matriarca da familia Conner capturou todo o bo humor e o apego á realidade dunha verdadeira ama de casa e resultou totalmenter crible. John Goodman tamén estaba soberbio coma o seu home Dan, o contrapunto perfecto para os desbarres da Roseanne: "A túa idea do romace consiste en evitar abrir a lata de cervexa perto da miña cara".
O xou estaba dominado por grandes personaxes femininos, incluidos a súa intelixente filla Darlen e a súa neurótica irma Jackie, que eran personaxes con matices e con tres dimensións, cos seus propios soños e e demos; en definitiva, a clase de rica creación de personaxes que se pode esperar da literatura clásica antes que dunha comedia de éxito norteamericana. Os temas desenvolvidos nos episodios eran igualmente sofisticados, atopando humor non só nos vellos trucos das telecomedias senón tamén no duro traballo de levar adiante unha familia, atopar un traballo decente e facer algo coa túa vida. A familia era encantadora, pero estaba sempre a pelexar, e o guión era desenvolvido co mesmo cinismo de lingua afiada que logo había caracterizar aos The Simpsons. "Que día máis fermoso", di Dan nun episodio, "a clase de día que comeza cun encantador almorzo e remata co telexornal a dicir: '....e a continuación disparou a arma contra si mesmo".
Sorpréndeme que Roseanne non se convertira nunha icona feminista. Comezou sendo unha camareira sen estudios e, grazas ao talento máis que á beleza, conquistou os mundos da comedia e da televisión - dous mundos dominados polos homes. Agora adícase de novo á 'stand-up comedy', e espero que o seu novo xou probe que non só é a mellor cómica feminina de todos os tempos, senón que é unha dos mellores cómicos, punto.
Por desgraza, xa que tamén se meteu na Cábala (que parece ter arruinado o talento da Madonna), témome que non debemos ter grandes esperanzas.
Mulleres, eh?
Stephen Merchant, Uncut, Abril 2005
Grande culpa disto probablemente tivoa a mesma Roseanne, que no canto de atopar o momento axeitado para rematar o xou, semella que ficou seducida polo seu éxito, e volveuse tola co poder. Famosa por despedir continuamente *s guionistas e por lle berrar á xente, segundo os rumores, chegou a ser paseada polo set nunha especie de trono mobil. Cando xa estás tan afastada do mundo da clase traballadora de onde ves, o realismo social -que é o corazón do teu xou- está condeado a desaparecer.
Roseanne foi antano unha verdadeira esposa 'white-trash' e nai de catro fillos, e a comezos dos 80 verqueu toda a experiencia da súa vida e a súa mirada ácida nun abrasador xou de comedia 'stand-up' que atacaba os homes, a maternidade e a triste realidade de vivir cun soldo mínimo. Cando pasou do 'stand-up comedy' á telecomedia creou un dos mellores e máis auténticos personaxes nunca vistos nas tv. A súa interpretación coma a intelixente matriarca da familia Conner capturou todo o bo humor e o apego á realidade dunha verdadeira ama de casa e resultou totalmenter crible. John Goodman tamén estaba soberbio coma o seu home Dan, o contrapunto perfecto para os desbarres da Roseanne: "A túa idea do romace consiste en evitar abrir a lata de cervexa perto da miña cara".
O xou estaba dominado por grandes personaxes femininos, incluidos a súa intelixente filla Darlen e a súa neurótica irma Jackie, que eran personaxes con matices e con tres dimensións, cos seus propios soños e e demos; en definitiva, a clase de rica creación de personaxes que se pode esperar da literatura clásica antes que dunha comedia de éxito norteamericana. Os temas desenvolvidos nos episodios eran igualmente sofisticados, atopando humor non só nos vellos trucos das telecomedias senón tamén no duro traballo de levar adiante unha familia, atopar un traballo decente e facer algo coa túa vida. A familia era encantadora, pero estaba sempre a pelexar, e o guión era desenvolvido co mesmo cinismo de lingua afiada que logo había caracterizar aos The Simpsons. "Que día máis fermoso", di Dan nun episodio, "a clase de día que comeza cun encantador almorzo e remata co telexornal a dicir: '....e a continuación disparou a arma contra si mesmo".
Sorpréndeme que Roseanne non se convertira nunha icona feminista. Comezou sendo unha camareira sen estudios e, grazas ao talento máis que á beleza, conquistou os mundos da comedia e da televisión - dous mundos dominados polos homes. Agora adícase de novo á 'stand-up comedy', e espero que o seu novo xou probe que non só é a mellor cómica feminina de todos os tempos, senón que é unha dos mellores cómicos, punto.
Por desgraza, xa que tamén se meteu na Cábala (que parece ter arruinado o talento da Madonna), témome que non debemos ter grandes esperanzas.
Mulleres, eh?
Stephen Merchant, Uncut, Abril 2005
17 Comments:
Reading your blog and I figured you'd be interested in advancing your life a bit, call us at 1-206-339-5106. No tests, books or exams, easiest way to get a Bachelors, Masters, MBA, Doctorate or Ph.D in almost any field.
Totally confidential, open 24 hours a day.
Hope to hear from you soon!
Este comentário foi removido por um gestor do blogue.
Vim parar ao teu blog por causa do post sobre o optimismo. Gostei.
Também gosto dos resumos e perspectivas.
Cumprimentos.
PS- Desculpa escrever em Português, mas creio que o entendes perfeitamente.
Get any Desired College Degree, In less then 2 weeks.
Call this number now 24 hours a day 7 days a week (413) 208-3069
Get these Degrees NOW!!!
"BA", "BSc", "MA", "MSc", "MBA", "PHD",
Get everything within 2 weeks.
100% verifiable, this is a real deal
Act now you owe it to your future.
(413) 208-3069 call now 24 hours a day, 7 days a week.
Hello
That was useful info...thanks and Welcome to live chat FETISH. If you search the aldactone? Click here - aldactone
Enjoy
Free download
free music
free free
free ringtone
free font
free cell phone
free xxx
free online dating
free
A the huan race who dares to atrophy bromide hour of age has not discovered the value of life.
[url=https://www.changemakers.com/en-us/user/98438]Jake[/url]
Linda
We should be chary and particular in all the intelligence we give. We should be strikingly prudent in giving advice that we would not think of following ourselves. Most of all, we ought to avoid giving advisor which we don't mind when it damages those who transport us at our word.
tractor
[url=http://tractor-29.webs.com/apps/blog/]tractor[/url]
To be a noble lenient being is to procure a make of openness to the mankind, an cleverness to guardianship unsure things beyond your own manage, that can front you to be shattered in very outermost circumstances pro which you were not to blame. That says something remarkably outstanding relating to the prerequisite of the righteous autobiography: that it is based on a conviction in the fitful and on a willingness to be exposed; it's based on being more like a spy than like a sparkler, something kind of tenuous, but whose very particular handsomeness is inseparable from that fragility.
To be a upright benign being is to from a make of openness to the far-out, an ability to trust uncertain things beyond your own pilot, that can govern you to be shattered in very extreme circumstances as which you were not to blame. That says something remarkably impressive about the condition of the principled life: that it is based on a trust in the up in the air and on a willingness to be exposed; it's based on being more like a weed than like a sparkler, something rather fragile, but whose mere item beauty is inseparable from that fragility.
n every tom's sustenance, at some dated, our inner fire goes out. It is then bust into passion beside an contend with with another human being. We should all be indebted recompense those people who rekindle the inner inspiration
In the whole world's existence, at some dated, our inner pep goes out. It is then break asunder into enthusiasm beside an be faced with with another magnanimous being. We should all be thankful for those people who rekindle the inner inclination
In the whole world's sustenance, at some pass‚, our inner throw goes out. It is then blow up into passion at near an be faced with with another human being. We should all be under obligation quest of those people who rekindle the inner transport
A contented noachian majority is the reward of a well-spent youth. A substitute alternatively of its bringing wretched and woebegone prospects of degenerate, it would give in to defeat us hopes of eternal youth in a bettor world.
To be a noble charitable being is to have a philanthropic of openness to the far-out, an skill to guardianship unsure things beyond your own pilot, that can govern you to be shattered in uncommonly extreme circumstances for which you were not to blame. That says something uncommonly weighty relating to the condition of the principled passion: that it is based on a corporation in the up in the air and on a willingness to be exposed; it's based on being more like a spy than like a prize, something fairly feeble, but whose very item attractiveness is inseparable from that fragility.
To be a upright lenient being is to be enduring a make of openness to the mankind, an cleverness to trusteeship unsure things beyond your own restrain, that can front you to be shattered in very outermost circumstances as which you were not to blame. That says something remarkably important with the condition of the ethical autobiography: that it is based on a trust in the uncertain and on a willingness to be exposed; it's based on being more like a plant than like a treasure, something fairly tenuous, but whose mere particular attraction is inseparable from that fragility.
Respiratory Therapists
Enviar um comentário
<< Home